Het ouderwetse klassikale onderwijs wordt steeds minder. Ik vorm tijdens lessen kleine groepjes van leerlingen met een vergelijkbaar niveau en geef hen apart instructie. Zo doe je veel meer recht aan de leerbehoeften van het kind.

De oudergesprekken zijn niet meer standaard na de rapporten gepland. Aan het begin van het schooljaar kunnen ouders zelf aangeven hoe vaak ze met een docent in overleg willen. De ouders hebben de regie. Heeft een ouder tijdens het jaar behoefte aan meer ruggespraak? Geen probleem. Een afspraak is zo gemaakt. Mijn deur staat altijd open.

De musical in groep 8 is vaste prik. Een mooie manier om afscheid te nemen van de basisschooltijd. De kinderen groeien naar elkaar toe en voelen zich bijzonder. Je ziet meisjes en jongens die van zichzelf vrij verlegen zijn op het podium opeens vrijuit zingen en acteren. Als het aan mij ligt blijft de musical nog lang een traditie.

Door het continurooster lunch ik samen met de kinderen in de klas. Dat schept ruimte om gezellig met elkaar in gesprek te gaan. Soms ga ik voorlezen of kijken we een stukje schooltelevisie. Het zorgt voor meer sociale verbinding.

Als vakleerkracht vraag ik mij constant af hoe ik kinderen in beweging kan krijgen. Ook hierbij is maatwerk belangrijk. Wat vinden kinderen leuk om te doen? De laatste tijd probeer ik ze veel te laten klimmen, klauteren en zwaaien. Zeg maar het oude buitenspelen of ravotten. Dat is niet meer zo gangbaar, en ik probeer het in de gymzaal weer te activeren. Ook na schooltijd hebben we een sportprogramma, waarbij elke vier weken een andere sport centraal staat. En met de oudste kinderen doe ik steeds iets speciaals, van dansen tot schaatsen bij De Meent.

We willen het leren lezen-onderwijs ook verbinden aan de thema’s’; dat je bij het thema verkeer bijvoorbeeld aan de slag gaat met de letters van ‘bus’ of ‘trein’. Het maakt het leren betekenisvoller en geeft meer kracht aan het thema. Na vijftien jaar groep 3 ken ik de leerlijnen wel. Ik weet wat kinderen moeten beheersen. Daar heb ik geen methode en werkboekjes meer voor nodig.

We hadden altijd gesprekken alleen met ouders, sinds twee jaar zit ook het kind erbij. Met behulp van de ‘kindcirkel’ bespreken we hoe het gaat en stellen we ‘samen doelen. Dat werkt, want je kunt er altijd op terugkomen en het koppelen aan je beloningssysteem. Ouders krijgen in het ouder/kind gesprek een beeld hoe hun kind zichzelf ziet en kunnen daarop aanhaken. En willen ze alleen met mij iets bespreken, kunnen ze een aparte afspraak maken.

Het belangrijkste vind ik nog steeds creatief bezig zijn met spel, maar tablet en smartboard horen bij het moderne onderwijs. Het prikkelt kinderen op een andere manier. Mijn kinderen zijn nu helemaal in de ban van de Engelse ‘telliedjes’. Die filmpjes laat ik tijdens de lunch zien op het smartboard. Daar wordt iedereen vrolijk van: je zingt en leert tegelijk.

In een gecombineerde groep krijg je vaak meer samenwerking tussen kinderen. Mijn leerlingen van groep 8 zijn daar zo op ingesteld dat ze het ook normaal vinden om één keer in de week de hoogbegaafde kinderen van de Trimaran te helpen. Dat vind ik waardevol.

In groep 8 krijgen kinderen het definitieve schooladvies. Voor kinderen en ouders een spannend moment. Na acht jaar basisonderwijs kennen we de kinderen door en door. Niet alleen zijn toetsresultaten, maar ook zijn talenten en ontwikkelpunten.

Kinderen kunnen in mijn klas hun eigen werkplek kiezen. Daarmee geven we kinderen meer verantwoordelijkheid voor hun eigen leerproces. Op die manier bereiden we ze beter voor op het voortgezet onderwijs. Natuurlijk hou ik in de gaten of het niet ten koste gaat van hun prestaties. Hebben ze hun weektaak niet af? Dan spreek ik ze daarop aan.

Ik zit 35 jaar in het onderwijs. De laatste jaren gaat het snel met de onderwijsvernieuwing. Ook hier op school storten we ons er enthousiast op. Dat er niet meer één niveau is waar je je klas aan afmeet, zoals vroeger, vind ik winst. Ieder kind moet op zijn of haar niveau begeleid worden. Tegelijk blijven sommige ‘oude’ waarden voor mij nog even belangrijk zoals rust, regelmaat en structuur. Gelukkig denken mijn collega’s daar net zo over.”

We hebben sinds dit schooljaar gebogen tafels, die in een halve cirkel staan opgesteld. Zo hebben we een centrale plek, waar kinderen elkaar kunnen ontmoeten, en daarnaast voldoende ruimte voor spel. Het creëert rust, warmte en gezelligheid. Ik vind het belangrijk dat kinderen voelen: ‘hier wil ik zijn’.

Op deze leeftijd zie je al dat het ene kind 'meer aan kan' dan het andere. Die probeer je wat meer uitdaging te bieden. Niet meteen door het super ‘schools’ aan te pakken. Ik denk dat kinderen nog genoeg geprikkeld worden in spelactiviteiten. In de werkgroep hoogbegaafdheid bespreken we onder meer welke materialen we in huis moeten hebben voor slimme kinderen.

Op de Driemaster werken leerkrachten met zoveel liefde voor kinderen. Ze experimenteren, onderzoeken, staan voor hun zaak en willen zich ontwikkelen. Eigenlijk leven zij het gedrag voor dat wij van onze leerlingen verwachten. Dat maakt dat het hier voor mij op school klopt.